สวัสดีค่ะพบกันอีกครั้งกับเพลงเองวันนี้เพลงจะมาพูดเรื่องการรักษาแผนกจิตเวชกันค่ะ
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเพลงรักษาแผนกนี้มาตั้งแต่เด็กๆจึงทำให้เพลงชินชาและไม่กลัวหรืออายเวลาไปรักษาเลย แต่ทั้งนี้คนไทยเราส่วนใหญ่ยังคงกลัวและอายที่ต้องไปรักษา อาจมาจากสาเหจุหลายอย่างไม่ว่าจะคนรอบตัวหรืออื่นๆ เพลงอยากชวนเพื่อนๆพี่ๆทุกคนมารนรงค์ให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี ไม่ต้องกลัวค่ะ ทางโรงพยาบาลดูแลเราดีมากความลับของเราจะไม่มีใครรู้ เว้นแต่ว่ามันอันตรายต่อตัวคุณหรือผู้อื่น
1. หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วยังรู้สึกไม่อยากไปรักษาอยู่ งั้นเราขอเล่าเรื่องที่เราผเชิญมาละกันนะคะ เรามียายอยู่คนนึงที่แกเป็นโรคทางจิตเวชตั้งแต่สาวๆแต่ด้วยความอายและแนวคิดของคนสมัยก่อนจึงไม่พายายไปรักษา ทำให้นับวันอาการของยายยิ่งหนักขึ้น ยายแก้ผ้าเดินไปทั่ว แต่แม่ก็ไม่เคยอายต้องโดดเรียนพายายกลับบ้านเสมอๆ เห็นมั้ยคะมันน่าอายกว่าตอนพาไปรักษาเยอะเลย พอแม่เจอพ่อมาสร้างครอบครัวด้วยกันและมีหนูแม่ก็เอายายมาเลี้ยงในบ้าน แรกๆก็ดีค่ะ แต่ยายชอบทิ้งยาอาการเลยหนักขึ้นเรื่อยๆจนยายอาระวาทด่าแม่กับหนูทุกวัน ยอมรับค่ะว่านี่คือหนึ่งในสาเหตุที่หนูป่วย แต่หนูไม่เคยอายค่ะที่มียายเป็นแบบนี้เพราะหนูรู้ว่าเขาป่วย ยายหนูยังโชคดีที่มีแม่กับพ่อแล้วก็หนู แต่คนป่วยจรจัดเหล่านั้นที่ทุกคนเคยเห็นๆก็อยู่ไม่มี หนูอยากขอให้ทุกคนเห็นใจเขาอย่ารังเกียจเขาเลยนะคะ
2. สุดท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า ถ้าป่วยก็หาหมอ อย่าให้ผลเสียมากกว่านี้เลยค่ะ ไม่ต้องอาย คุณไม่ได้ทำอะไรผิด
สำหรับคนที่จะไปรักษาแผนกจิตเวชแต่ยังกลัวไม่กล้าไป
ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเพลงรักษาแผนกนี้มาตั้งแต่เด็กๆจึงทำให้เพลงชินชาและไม่กลัวหรืออายเวลาไปรักษาเลย แต่ทั้งนี้คนไทยเราส่วนใหญ่ยังคงกลัวและอายที่ต้องไปรักษา อาจมาจากสาเหจุหลายอย่างไม่ว่าจะคนรอบตัวหรืออื่นๆ เพลงอยากชวนเพื่อนๆพี่ๆทุกคนมารนรงค์ให้ผู้ป่วยได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี ไม่ต้องกลัวค่ะ ทางโรงพยาบาลดูแลเราดีมากความลับของเราจะไม่มีใครรู้ เว้นแต่ว่ามันอันตรายต่อตัวคุณหรือผู้อื่น
1. หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้แล้วยังรู้สึกไม่อยากไปรักษาอยู่ งั้นเราขอเล่าเรื่องที่เราผเชิญมาละกันนะคะ เรามียายอยู่คนนึงที่แกเป็นโรคทางจิตเวชตั้งแต่สาวๆแต่ด้วยความอายและแนวคิดของคนสมัยก่อนจึงไม่พายายไปรักษา ทำให้นับวันอาการของยายยิ่งหนักขึ้น ยายแก้ผ้าเดินไปทั่ว แต่แม่ก็ไม่เคยอายต้องโดดเรียนพายายกลับบ้านเสมอๆ เห็นมั้ยคะมันน่าอายกว่าตอนพาไปรักษาเยอะเลย พอแม่เจอพ่อมาสร้างครอบครัวด้วยกันและมีหนูแม่ก็เอายายมาเลี้ยงในบ้าน แรกๆก็ดีค่ะ แต่ยายชอบทิ้งยาอาการเลยหนักขึ้นเรื่อยๆจนยายอาระวาทด่าแม่กับหนูทุกวัน ยอมรับค่ะว่านี่คือหนึ่งในสาเหตุที่หนูป่วย แต่หนูไม่เคยอายค่ะที่มียายเป็นแบบนี้เพราะหนูรู้ว่าเขาป่วย ยายหนูยังโชคดีที่มีแม่กับพ่อแล้วก็หนู แต่คนป่วยจรจัดเหล่านั้นที่ทุกคนเคยเห็นๆก็อยู่ไม่มี หนูอยากขอให้ทุกคนเห็นใจเขาอย่ารังเกียจเขาเลยนะคะ
2. สุดท้ายนี้ขอฝากไว้ว่า ถ้าป่วยก็หาหมอ อย่าให้ผลเสียมากกว่านี้เลยค่ะ ไม่ต้องอาย คุณไม่ได้ทำอะไรผิด